RC: Zeg, wanneer was jouw laatste liefdesrelatie?
Me: ….
RC: Oh ja. Ik weet het al. Zeg maar niets meer. Hoe heettenie ook al weer?
Me: K…
RC: Oh ja, K. trekt heel moeilijk hoofd en doet tegelijkertijd moeite niet te lachen hetgeen tot een zo mogelijk nog moeilijker hoofd leidt
RC: Zeg, wat verwachtte je eigenlijk van die relatie?
Me: uh
RC: Zie! Dat bedoel ik nou. Als je al niet eens weet wat je ervan moet verwachten hoe kan het dan ooit wat worden? Met jou!
De Ritme Coach krijgt met me te doen en probeert te helpen. Wat vind je belangrijk? Humor?
Zeker! Humor is essentieel. Niet zomaar humor, want dat heeft iedereen wel, op zijn eigen manier, maar de absurditeit die op straat ligt kunnen delen en het blikveld van de ander kunnen omarmen, samen de slappe lach. Niets zo dodelijk als een niet eens bij benadering overlappend idee van wat geestig is. Zo heb ik mogen ervaren.
Goed, humor dus. Ik schaar het maar even onder ‘relativeringsvermogen’. Wat nog meer?
Er volgen nog zo wat zaken, maar die hebben vooral met de partner in kwestie te maken en veel minder met de relatie an sich. Maar dat realiseer ik mij later pas, uiteraard. Eigenlijk is het heel simpel. Een goede relatie is als een thuis met ramen op onverwachte plaatsen, waar het uitzicht anders is dan wat je gewend bent. Waar je niet alleen zelf vindt dat er niks mis met je is.
Anders? Graag! Fout? Opzouten!
En nou trommelen!