Ruim een maand na aanschaf durfde ik eindelijk de financiële consequenties in hun volle omvang in de ziel te kijken. Afgelopen de tijd van zorgeloos spenderen. Aangebroken die van budgetteren, NIBUD, spreadsheets, bijhouden van alle gedane uitgaven en het spekken van potjes voor groot onderhoud en de vervanging van hoogbejaarde apparaten als vaatwasser en CV ketel.
Niet dat ik zwelg in zelfmedelijden, maar toch stelde ik mijzelf de existentiële vraag ‘wat ga je het meest missen nu je je geld in een zeecontainer op een Egmonds weiland hebt gestald?’ Hoe erg kan het zijn als het antwoord luidt ’truffelolie’. Een vaste waarde in mijn keukenkast. Zwaar bedreigd als gevolg van het faillissement van Alegria want nog geen winkel, web of echt, gevonden die dezelfde olie verkoopt. Met de bodem in zicht zou mijn zelf-veroorzaakte bezuinigingsnoodzaak wel eens het definitieve einde kunnen betekenen.
Maar toen werd het Kerst en mocht de riem iets losser. Passionata! Fijnste winkel van de Vesting sinds de sluiting van de boekhandel van Anneke en Emile. Dealer van de lekkerste taleggio van de wereld en omstreken. En nu ook van de allerlekkerste truffelolie. Nog een paar maanden en de zeecontainer staat weer op het strand. Ik ben een gelukkig mens.