Categorie: poëzie

blauw grijs zand
en wit
tot zover het oog
en verder

ga

met de wind
van duizend vleugels
naar de rand van de wereld
en verder

niets

herfstbladeren en regenboog
zij mochten niet mee
en hangen nu rond op een leeg perron
met uitzicht op zee

dat dan weer wel

niet langer
van mij
alleen

terug
ben je gegaan
de vogels achterna
aan de winter ontkomen

in de regen
raakt mij de wind
die ik jou noem

hopelijk wordt dit een avondje met de benen op tafel praten over poëzie
want
wat is dat nou, een gedicht Verder lezen Metaworsteling