1.het avondeten op een dinsdag
2.schoenen kopen
3.wakker worden
Werk je keuze uit tot een verhaal van 1 tot 2 A4-tjes
Vorige week had het nog zo’n briljant plan geleken. Hij zou Cindy een onvergetelijke maaltijd serveren en zij zou hem voortaan zien als het buitenkansje dat hij natuurlijk ook was. En samen zouden ze….., nou ja, de rest zou heel snel geschiedenis zijn. Hij was al een poosje geleden gestopt de keren te tellen dat ze ‘iets anders’ te doen had. Maar nu had ze ‘ja’ gezegd, eindelijk.
De weersvoorspellingen luidden consequent “aanhoudend zomers”, hij had zichzelf twee vrije dagen cadeau gedaan, de kinderen zouden de hele dag op pad zijn, en zowel ervoor als daarna de avond èn de nacht doorbrengen bij hun moeder; zijn binnenkort officiële ex-vrouw die op comfortabele afstand van zijn verbouwde molen woonde. Het kon werkelijk niet beter. Alle seinen stonden op groen. Hij was er helemaal klaar voor.
Na het wakker worden had Barend even een paar minuten nodig gehad om zich te oriënteren. Vreemd, wakker worden in een leeg en stil huis. Vreemd ook, wakker worden zonder wekker. Hij had verwacht een gat in de dag geslapen te hebben, maar aan het miezerige grijze licht te zien dat langs de gordijnen naar binnen sijpelde, kon het nog niet eens ochtend zijn. Hij draaide het display van de wekkerradio naar zich toe: 10:05.
Op dat moment hoorde hij een auto het erf opdraaien en bij de deur aan de andere kant tot stilstand komen. Portieren sloegen open en weer dicht. Opgewonden kinderstemmen, afgewisseld met de flemende hoge stem van zijn zo-goed-als-ex-vrouw, verplaatsten zich van buiten naar binnen en vulden de molen. Er zat niks anders op dan op te staan.
Halverwege de trap kwamen ze hem al tegemoet rennen. Jasmijn en Madelief. Een eeneiige tweeling van bijna 7 jaar. Twee schatjes met dezelfde smaak en dezelfde streken.
“Papa! Papa!. We gaan niet. We blijven thuis!!!” Het viel ze zo te horen niet heel zwaar.
Met op elke voet een klein blond meisje kwam hij de keuken in. Zijn ex had de espresso machine al aangezet en stond nu buiten, de koffertjes van de dames uit haar auto te halen.
Hij vulde de piston met koffie, stampte deze stevig aan, bijna te stevig, draaide de piston vast en drukte op het 1-kops knopje. Net op tijd zette hij er ook een kopje onder.
Aan het verregende hoofd van zijn ex te zien, was er aan het ‘aanhoudend zomerse’ karakter van het weer een onvoorzien en vooral voortijdig einde gekomen. “Goeiemorgen. Daar zijn ze weer” zei ze opgewekt terwijl ze twee Superman-koffertjes op de trap parkeerde. “Het dagje De Bedriegertjes gaat niet door. Het regent te hard.”
“Ja…..en?” probeerde hij zo luchtig mogelijk te klinken. “Dan hoef je ze toch niet gelijk hierheen te brengen. Morgen, na school, dat was de afspraak.” Hij goot de koffie achterover en maakte aanstalten een nieuwe kop te maken.
“School kon vandaag niet doorgaan. De juf kon haar afspraken niet meer afzeggen. En ik ook niet.”
Hij had natuurlijk niets over zijn plannen met Cindy gezegd, maar stom genoeg wel dat hij twee dagen vrij genomen had.
“Dus. Als je het niet erg vindt…… En, Remi, krijg ik dan nu eindelijk een kop koffie van je?”
Nadat ze vertrokken was ging hij met een dubbele espresso buiten op het bankje onder het afdak zitten. Hij stak een sigaret op en inhaleerde diep. Godverdomme. Ze had het weer voor mekaar. Hij blies de rook met kracht recht vooruit. Zodra de regen er vat op kreeg werd het wolkje onbarmhartig uit elkaar en naar de grond geslagen. Weg vooruitzicht van een romantisch diner onder de sterren. Weg vooruitzicht van een nacht vol stomende sex. Weg vooruitzicht van wakker worden naast de vrouw waar hij al tijden van droomde. Hij zuchtte en stak nog een sigaret op.
Binnen klonk de eindtune van koffietijd.