Maanden geleden, op een warme Keniase avond, heb ik al afscheid van ze genomen. Met een mooie speech, want lichaamseigen weefsel, daar stap je niet lichtzinnig uit. Zeker niet als je het zelf binnen hebt gehaald om het gemis aan teer en nicotine goed te maken. Maar ze gingen niet. Vijftien vasthoudende kilo’s die mij steeds meer in de weg gingen zitten, psychisch en fysiek. Na enige beraadslaging heb ik Sonja erbij gehaald. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die dit niet begrijpen. Vooral zij die weten dat ik zelf ‘hiervoor doorgeleerd heb’. Ja, ja. De bakker eet oud brood, bij de schilder bladdert de verf van de kozijnen en de directeur van het IT-bedrijf slaat met één dubbele klik zijn muis knock-out.
Via internet, want in de reguliere boekhandel is het al lang niet meer voorradig, ‘Gezond genieten met Sonja’ aangeschaft. Hoe in terminis kan een contradictio zijn. Ik durf te beweren dat we hier te maken hebben met een meervoudig terminale dictio-driehoek; geen enkele lijn te spannen tussen twee punten haalt de overkant.
Ten eerste ‘gezond’ en ‘genieten’. Neemt u mij niet kwalijk, maar dat is net zoiets als de ‘betaalbare romantiek’ uit het liefdesduet van Brigitte Kaandorp en Herman Finkers; dat bestaat helemaal niet, en als het al eens een keertje samengaat, is dat puur toeval. Als genieten gebonden is aan de regels van gezond dan kun je er net zo goed meteen een einde aan maken. Als je tijdens het gezond doen toevallig geniet, geniet er dan alsjeblieft heel erg van want voor je het weet is gezond weer gewoon een bleek weggetrokken rechtsdraaiende kledder van het één of ander.
Dan ‘gezond’ en ‘Sonja’. Iemand wiens gezicht acuut anti-peristaltische bewegingen van het maag-darm kanaal opwekt, kan niet gezond zijn. Maagzuur is namelijk heel erg slecht voor de slokdarm. Dat u het even weet. Over de inverse van deze combinatie; Sonja -> gezond, denk ik het mijne en daar wou ik het graag bij laten.
Tot slot de tandem ‘genieten’ en ‘Sonja’. Tenzij u van de eerder genoemde anti-peristaltische beweging van het maag-darm kanaal houdt, valt er weinig te genieten. Sonja zelf heeft wel genoten, maar ik betwijfel of ze dat nog steeds doet.
Kortom, ‘Gezond genieten met Sonja’, het lijkt me stug.
Tot zover de vooroordelen.
Ik heb het gelezen, nou ja, doorgebladerd en zo hier en daar wat gelezen. Sonja werkt met week-menu’s. Acht stuks waarin per dag exact staat beschreven wat je wanneer mag eten en hoeveel. Als je ze alle acht gehad hebt ben je tussen de acht en de twaalf kilo lichter. Mijn god, hoe doen mensen dat? Halen die echt een pak cracottes in huis en nemen er daar één van en acht weken later nog één? En smeren ze daar dan één likje komkommerspread op (jasses!) om de pot vervolgens goed dichtgedraaid acht weken in de koelkast op te sluiten. En wat doe ik met al die andere afbakpistoletjes nadat ik mijn weekend-ontbijt heb genuttigd? Halloho, er zitten er minstens vijf in die zak, hè, Sonja Bakker!! Pindakaas light, appelstroop, Indische cake, eierkoeken, speculaasjes, brinta, allemaal dingen die ik niet in huis heb en ze voor Sonja ook niet ga halen. Zo. Dat scheelt.
Dan de wijn. Van Sonja mag je alleen in het weekend drinken. Gelukkig begint Sonja’s weekend al op vrijdagavond. Zaterdagavond staat er ook een glaasje op het programma, maar dan de zondag. Zondagavond nog aan de zuip, dat kan natuurlijk niet, maar daar heeft Sonja wat op gevonden: alléé, dan nemen we er ‘s middags toch één? Hatsiekiedee.
Gelukkig is de door mij aangeschafte uitgave voorzien van recepten, variërend van een simpel broodje tot ‘gezellig eten met vrienden’ en heuse feestmenu’s. Ik heb daarmee mijn eigen Sonja-achtige dieet samengesteld. Met de dingen die ik toch al at, alleen wat minder en in een minder vette variant. Bij wijze van diner kook ik een Sonja-gerecht of flans ik zelf iets in elkaar, ook minder en minder vet. In plaats van ‘Sort of Sonja’ zou je het ook het ‘Vreet-de-helft’ dieet kunnen noemen. Alleen op het gebied van wijnconsumptie heb ik geen concessies gedaan.
En tot nu toe gaat dat best aardig. Al zeg ik het zelf. Je kunt het zelfs al een beetje zien. Toegegeven, er zijn enige pre-requisites, zoals: de juiste lichaamshouding, de juiste lichtinval en een paar gewillige ogen. Maar dan is ook meteen duidelijk waar ongeveer mijn buikspieren zouden kunnen zitten. Nog maar een paar maanden en dan hebben de kilo’s ook afscheid van mij genomen.
Sonja rules! (sort of)