Er zijn twee redenen voor het gebruik van de verleden tijd in de titel van dit stukje. Ten eerste als verwijzing naar het feit dat ik al bijna vier weken naar een analoog signaal zit te kijken op een TV die daar niet op berekend is. De tweede reden is een kwestie van oorzaak en gevolg. Vallen voor de verleiding van een boodschap en geconfronteerd worden met een ontluisterende smeerboel in de badkamer. De werkelijkheid blijkt weer eens onhandig weinig te maken te hebben met de fictie van reclame. Dûh, what else is new. Ja ja, ik geloof heus niet alles. Maar dit had best gekund, tandpasta uit een hippe ‘can’ kliederloos en gedoseerd op een tandenborstel deponeren. Helaas, het is me niet gegeven. Of gegund, afhankelijk van waar je de verantwoordelijkheid voor dit misverstand legt. Ik houd het voor gezien en koop voortaan weer zo’n goeie ouwe tube.