‘Het is zomer, maar het lijkt wel herfst.’ Kent u die uitdrukking, dames en heren?
‘Het is zomer, maar het lijkt verdorie wel herfst.’ Ik moest daaraan denken toen het afgelopen week zo koud was dat ik de kachel aan moest steken. Even voor de goede orde, “afgelopen week” was de tweede week van september. Volgens Erwin Kroll en zijn collega’s is er niets vreemds aan de hand. Voor hen is de herfst al op 1 september begonnen. Vroeger op school heb ik geleerd dat seizoenen alles te maken hebben met veranderingen in de stand van de aarde ten opzichte van de zon. De dag die het omslagpunt van het ene naar het andere seizoen het dichtst benadert, is de 21ste van de wisselmaand. Mijn herfst, kortom, begint op 21 september. Meteorologen, luiwammesen zijn het. Allemaal! ’Nee hoor! Zo onhandig. Laten we de boel afronden op de 1e van de maand, veeeeel makkelijker.’ Tssssssssssss!!!!
Toch, als ik eerlijk ben (en dat ben ik, alleen met bieden lieg ik wel eens een beetje), kan de herfst mij niet vroeg genoeg beginnen. Harde wind, regen, schuimvlokken en zandstralen. Heerlijk. Van voorjaar word ik ook al zo blij. De pauzes die Zomer en Winter heten zou ik net zo lief overslaan. Zomer is me te warm en Winter te donker. Kent u “the Changing of the Seasons” van Ane Brun? ‘The relief of spring / Intoxication of summer rain / The clearness of fall / How winter makes me reconsider it all.’
Prachtig lied hoor, daar niet van, maar intoxication lijkt me voor niemand goed en het enige dat ik reconsider in de winter is het idee van winterslaap.
U begrijpt, het is een enorme opoffering om in de mooie herfstmaand oktober in het snikhete Kenia te moeten verblijven. Gelukkig is het voor een goed doel, gaan Erwin en Karolien mee, verblijven we in een comfortabel hotel en pikken we tijdens onze safari misschien wel een stuk van de grote gnoetrek mee.
In november zijn we weer van de partij en, wie weet komen er dan ook nog een paar mooie herfststormen voorbij. Het is tenslotte nog lang geen winter.