“Kopje koffie schat?” “Flikker op met je schat!!!!” Wat verbeeldde dat arrogante stuk vreten zich wel niet. “Glabuuuuuuuuuuuuuuur!!!!!!” “Ook goed joh, dan niet, drink ik het zelf lekker op.” Haam begon kalmpjes mijn boeken- en muziekcollectie te inspecteren. “Hmmm … okeeee ….. ? …. hééé …. leuk ….” De lul. Toen haam hiermee klaar was begon zie akelig systematisch laatjes en kasten open te trekken. Net zo lang tot zie gevonden had wat zie blijkbaar zocht. Een rolletje bindtouw. “Zo, kom hier maar even zitten.” Dat dacht ik niet hè. “Glabuuuuuuuuuuuuuuuuur!!!!!” Haam greep me vast, duwde me op de aangewezen stoel en zat voor ik het wist bovenop me. Ik kon geen kant meer op en krijsen zat er al helemaal niet in. Toen ik daar weer genoeg lucht voor had waren mijn armen stevig vastgebonden aan de leuningen en stond haam voor me met een verfrommeld T-shirt en een rol plakband. “Tijd dat jij je klep eens houdt, schat.” “Glahmmpfff … Glabmmmpfff” “Dat leipe vriendje van je komt niet meer hoor. Die heeft heel andere dingen aan zijn hoofd. Of moet ik zeggen ‘haaaaar hoofd’?” Haam had nu zijn allerbegrijpendste blik en bijbehorend stemgeluid opgezet. Ik voelde me misselijk worden. Haam keek even om zich heen, draaide zich om en liep tevreden neuriënd de deur uit. Het duurde even, maar toen drong tot me door met welke tekst haam me achter had gelaten.
Sweet dreams ‘till sunbeams will find you………
…een vervolg is zeer onwaarschijnlijk